Rommelend in de oude knopendoos van je moeder…. stuk voor stuk gaan ze door je handen, je ziet je moeder in die jurk, de jas van je oma….elke knoop heeft een verhaal, een geschiedenis, en is een symbool van een bepaalde tijd.
Op zoek naar de ziel van een object
Als kind was ik al gefascineerd door kleine details en structuren in de natuur, de kristallen en kleine plantjes opgesloten in stenen, nerven van bladeren, ijskristallen, maar ook de knopendoos van mijn moeder vond ik magisch. Mijn blik werd als het ware meegezogen naar een andere wereld, en meegenomen naar een verleden.
Ik ben gefascineerd door het feit dat een object een ziel krijgt door de mens die het hem geeft. Als rationeel mens voel ik soms toch ook wel een neiging tot bijgelovigheid, de mens is kennelijk vatbaar voor het toedichten van bijzondere krachten aan een voorwerp. Denk aan een gelukssteen, je wil mee in de gedachte dat het kracht geeft.
Ofschoon ik niet religieus ben opgevoed, heb ik toch bepaalde religieuze symbolen en rituelen meegekregen. Gefascineerd door alle symbolen, rituelen en het uiterlijk vertoon, intrigeerde mij de visuele kant, en niet zozeer de inhoud. Het tot de verbeelding spreken was beter.
De illusie dat het ooit heeft bestaan
Ornamenten en structuren zijn de letters van de beeldtaal, ze drukken een gevoel uit die tot de verbeelding spreekt. Door verschillende ornamenten samen te voegen, creëer je een nieuw beeld die je meeneemt naar je eigen herinneringen en archetypen die in veel van ons nog aanwezig zijn. Je geeft het object daarmee een eigen invulling en daarmee een ziel.
De illusie van een ziel vind je terug in mijn werk in de samengestelde plantvormen, de verzameling knopen, de fabelachtige wezens, de kelken en vazen die opgebouwd zijn uit verschillende soorten vormen, met een teruggreep naar objecten uit oude tijden, verre landen, verschillende religies, koningsschatten etc.
De rode draad in mijn werk is het opwekken van een herinnering aan een gevoel die ergens in ons opgeslagen ligt.